پل چوبی اصفهان پلی بین دو جهان

پل جویی یا پل چوبی اصفهان و بر روی زاینده رود است . این پل راه منحصر برای رفت ‌و آمد کاخ هفت ‌دست و کوشک آینه ‌خانه بود . این پل میان دو پل الله ‌وردی خان و پل خواجو قرار دارد . پل جویی به دستور شاه عباس دوم صفوی در سال ۱۰۶۵ قمری بنا شده است .

برج شش گوشه میانه پل با چشمه ‌های آب جاری فرح بخش حال امیران , اشراف , مهمانان و سفیرانی بود که به حضور شاه شرفیاب می‌ شدند .

در قسمت غربی این پل آب رودخانه به صورت دریاچه‌ ای جمع میشد که به همین لحاظ به آن «پل دریاچه» هم می ‌گفتند . نام دیگر آن پل سعادت ‌آباد است .
در اصفهان در زمان تاریخ بویژه دوره اوج شکوفایی تاریخ صفویان بنا های زیبا و شکوهمندی از معماری کشور‌ایران ایجاد شده است که انواع آن‌ها امروزه پذیرای گردشگران داخلی و فرنگی می‌باشند . یکی‌از این بناها پل چوبی اصفهان است .

پل چوبی اصفهان با عرض ۶ متر و طول ۱۴۷ متر , برای آمد و شد عامهٔ مردم نبود بلکه فقط وسیلهٔ رابطه باغهای سلطنتی دو کناره شمالی و جنوبی رودخانه یعنی باغ معروف به «باغ دریاچه» با باغهای گستردهٔ سعادت آباد میان پل الله‌ وردی خان و پل خواجو و بناهای با شکوه کاخ هفت‌ دست و کوشک آینه‌ خانه و کشکول و نمکدان بوده‌ است . اصولا این پل برای عبور خانواده شاهان صفوی , امرا , بزرگان , مهمان‌ها و سفرایی بود که اذن دیدار با شاه عباس دوم را داشته ‌اند .

در وسط پل , برج ۶ گوشه ای وجود داشت که از هرگوشه آن سه چشمه جاری می شد . یکی از خارجیانی که این پل را بازدید کرده در رابطه آن چنین نوشته که ( . . . پل با چهارده طاق یک ریخت و معبری برای بردن آب به قصر هفت دست واقع در ساحل زاینده رود تشکیل‌شده بود . . . (

عمارات زیبا و باشکوه سعادت آباد , هفت دست , آینه خانه , کلاه فرنگی , نمکدان در نزدیکی این پل بوده است که به وسیله مسعود میرزای ظل السلطان حاکم اصفهان در حین ناصرالدین شاه قاجار خراب و با خاک یکسان گردید .

وجه تسمیه پل چوبی اصفهان

جوی‌بار کوچک ظریفی از سنگ فارسی بر روی پل تعبیه کرده بودند که آب را از یک سو به طرف دیگر پل سرازیر می ‌کرد و به همین منظور پل جویی نامیده می‌شد با این وجود شاردن در کتاب خویش به صراحت این پل را از کالا چوب بر اساس ‌های سنگی ذکر نموده است و نمی ‌توان قاطعانه اعلام‌کرد که تیتر «پل چوبی» , خطا است .
اسم حساس آن پل «سعادت ‌آباد» بوده و به فراخور مجاورت با هفت کاخ از کاخهای سلطنتی عصر سلطان عباس دوم «پل هفت دست» هم نامیده میشد .
همینطور در بخش شرقی و غربی این پل , آب رودخانه بر روی نیز انباشته می ‌شد که بشکل دریاچه چشم میشد , به همین منظور به آن «پل دریاچه» هم می گفتند . در کتاب فواید الصفویه که از مآخذ مورخ عهد و پیمان صفویان است به روشنی اسم این پل «پل خوشبختی ‌آباد» آمده است و مولف آن کتاب در زمان صفوی بنای «شهر تازه‌ ای» را در سال ۱۰۶۹ هجری و هم‌ زمان با هفدهمین سال سلطنت پادشاه عباس دوم ذکر نموده است .

رویدادهای تاریخی

با گذشت یک‌سال از استبداد صغیر و به توپ بسته شدن مجلس , در پی دعوت آقانجفی و حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی از ضرغام السلطنه , نیروهای بختیاری خویش را به اردوگاه گلشن ابریشم رساندند . در شب نهم ذی حجه ۱۳۲۶ گروهی از بختیاری‌ ها به سرپرستی ضرغام السلطنه از پل جویی گذشته خویش را به مجاهدین شهری در مسجد امام رساندند و گروهی هم از دروازه مارنان به مجاهدین شهری ملحق شدند . پیکار در میدان نقش دنیا میان حکومت قاجاری و سواران بختیاری به اوج خویش رسید و سرانجام با شکست سربازان حاکم و فرار اقبال الدوله کاشی خاتمه یافت . در پی این اتفاق مجاهدان مشروطه خواه بختیاری در دست گرفتن شهر اصفهان را به دست گرفتند . در‌این جریان ضرغام‌السلطنه اولین رئیس بختیاری بود که وارد اصفهان شد و حاکم اصفهان به دفتر نمایندگی روس پناهنده شد .